مصرف مواد مخدر تقریباً پدیده ای جهانی است و در مفهوم آماری آن، شخصی که مواد مخدر مصرف نمی کند، فردی غیرعادی و نا به هنجار محسوب می شود.
بسیاری ازخوانندگان احتمالاً در مقابل این که آن ها مصرف کننده مواد مخدر هستند واکنش نشان می دهند و آن را نوعی تهمت به شمار می آورند.
از سالیان گذشته عقیده ای ساده اما کاملاً خطا وجود دارد که می انگارد:
افراد عادی و معمولی که اکثریت جامعه ما را تشکیل می دهند، مواد مخدر مصرف نمی کنند و تنها اقلیتی مصرف کننده مواد مخدر وجود دارد که در تقابل شدید با نظر عادی بودن و هنجار قرار می گیرد.
مصرف مواد مخدر
اصطلاح (مصرف مواد مخدر)، بلافاصله در ذهن استفاده از سرنگ، سوزن، هروئین و تمامی اسباب و لوازم تریاک و معتاد به شیره کشیدن را مجسم می‌سازد.
پیرامون این اصطلاح را تمام روش های زشت و شیطانی فرا گرفته و بنابراین، تقویت کننده این نظر است که مصرف مواد مخدر شکلی عجیب، انحرافی و غیرقابل توضیح از رفتار می باشد و حتی احتمالاً نشانه‌ای از بیماری روانی تلقی می شود.
ما مشتاقیم (مصرف کنندگان مواد افیونی و هروئین) را که آشکارا در مراکز شهری و پیرامون آن دیده می‌شوند و در نیویورک، لندن، آمستردام، زوریخ و امثال آن فراوان هستند به چشم افرادی بیگانه و غریب نگاه کنیم.
در نتیجه در این احساس دچار اشتباه می‌شویم و مصرف سیگار، الکل، قرص های خواب آور یا مسکن های خودمان را کاملاً متفاوت با مصرف هروئین توسط آن ها می دانیم اما آیا مصرف این دو نوع ماده مخدر تا این حد با هم بی شباهت هستند؟
ابزار این گونه واکنش عاطفی که تا این حد افراطی باشد، هر گاه از مواد مخدر یا مصرف آن صحبت می‌شود، واکنشی بی‌جا و غیرقابل توجیه و نشان دهنده مانعی جدی بر سر راه تلاش های ما برای درک این مسئله است.
چای و توتون حاوی مواد مخدرند (کافئین و نیکوتین) الکل ماده مخدر است، هروئین و کوکائین نیز مواد مخدر هستند.
آیا مواد مخدر شامل همه آن ها می شود؟
اگر چه این بدان معنی نیست که همه مواد مخدر با هم یکسان هستند یا تفاوتی در آسیب های ناشی از مصرف این مواد وجود ندارد.
معنی کلمه ماده مخدر
واژه نامه ها، به ویژه در توضیح دقیق مفهوم (ماده مخدر) چندان کمکی نمی‌کنند.
معدودی از تعاریف قانع‌کننده درباره اصطلاحات مربوط به ماده مخدر موجود است. تعاریف سنتی از مواد مخدر گرایش به تاکید بر خواص شیمیایی و ارزش های دارویی یک ماده خاص دارند. برای نمونه، فرهنگ نامه پزشکی باترورث مواد مخدر را چنین تعریف کرده است: (هر ماده شیمیایی، ساخته یا تقطیر شده از گیاه یا نسوج حیوانات، با ترکیب بندی شناخته شده یا ناشناخته، که به عنوان دارو برای جلوگیری یا درمان بیماری مصرف می شود.) این تعریف با شیوه عملی کاربرد مواد مخدر توسط پزشکان چندان هم خوانی ندارد و در عین حال بیانگر منظور بحث کنونی ما نیز، نیست.
در اینجا، به طور مشخص تر اثرات روانشناختی (روانگردانی) مواد مخدر مورد نظر ما می باشد.
توجه بسیار اندکی که نسبت به خاصیت مواد مخدر درتغییر ذهن و روان صورت گرفته، امری شگفت آور است.
روان گردان چیست؟
در سرتا سر تاریخ، مردان و زنان تلاش بی وقفه ای برای کشف و ابداع مواد و فنونی به عمل آورده اندکه به آن ها در تغییر حالات روانی ایشان کمک کند.
تعریف دیگری از مواد لازم است که اثرات روان گردانی آن ها را دربر بگیرند.
بنابراین، یک ماده مخدر روان گردان را می توان هرماده شیمیایی، با منشأ طبیعی یا ساختگی، دانست که بتواند برای تغییر ادراک، روحیه یا سایر حالات روان شناختی، مصرف شود.