دارو درمانی اعتیاد به مواد مخدر

اعتیاد به مواد مخدر چیست؟

اعتیاد به مواد مخدر یک بیماری مزمن است که با ایجاد تغییرات مخرب در مغز، جستجو و استفاده از مواد مخدر اجباری یا غیرقابل کنترل می تواند در طولانی مدت آزار دهنده باشد. این تغییرات در مغز می تواند منجر به رفتارهای غیرعادی در افرادی شود که مواد مخدر مصرف می کنند. اعتیاد به مواد مخدر همچنین یک بیماری عود کننده است. عود اعتیاد و بازگشت مجدد به مصرف مواد مخدر پس از تلاش برای ترک اعتیاد اتفاق می افتد.

گام نهادن در مسیر اعتیاد به مواد مخدر

مسیر اعتیاد به مواد مخدر با اقدام داوطلبانه مصرف مواد مخدر آغاز می شود، اما با گذشت زمان، توانایی فرد در انتخاب عدم انجام این کار از بین می رود. جستجو و مصرف مواد مخدر اجباری می شود. این بیشتر به دلیل تأثیر قرار گرفتن در معرض طولانی مدت مواد مخدر بر عملکرد مغز است. اعتیاد به مواد مخدر بر قسمت هایی از مغز که درگیر پاداش و انگیزه، یادگیری و حافظه و کنترل رفتار هستند تأثیر می گذارد.

اثر مواد مخدر بر سیستم اعصاب مرکزی

نوروترانسمیتر ها از جمله دوپامین، سیستم افیونی و آدرنرژیک نقش ویژه در درمان بیماری اعتیاد ایفا می‌کنند. برای تولید داروهایی جهت اعتیاد به یک ماده مخدر مثلاً کوکائین، تمرکز بر یافتن داروهایی است که اثر پاداش دارو را با واسطه سیستم دوپامینرژیک در مسیر پاداش تعدیل کند.

عملکرد مغز در رابطه با اعتیاد به مواد مخدر

علی رغم اهمیت مکانیسم های عصبی شیمیایی اعتیاد در روان درمانی، توجه به فهم عملکرد مغزی مرتبط با اعتیاد به مواد مخدر، متمرکز بر مکانیسم‌های نوروبیولوژیک پس زمینه ای ایجاد کننده و تداوم دهنده مصرف مواد مخدر ضروری است.

تمرکز بر عوامل آسیب پذیری فردی احتمال افزایش توانایی در تولید داروهای جدید برای اعتیاد را فزونی می بخشد. نتایج امیدوارکننده در درمان اعتیاد از کارهای اولیه در افت شناختی، تفاوت های جنسیتی و همبودی اختلالات روانی به دست آمده است.

تولید داروهای جدید ترک اعتیاد به مواد مخدر

تعیین دیگر عوامل آسیب پذیری در سوء مصرف، توانایی در تولید داروهای جدید را افزایش می دهد. فارماکوژنتیک زمینه دیگر پژوهشی سودمندی با امید ارتقاء دارو درمانی اعتیاد است. توانایی پیش بینی پاسخ درمانی و عوارض بر مبنای ساختار ژنتیک می تواند به درمان بهینه منجر شود. معهذا برخی از یافته ها نیازمند بازبینی و ارزیابی های بیشتر جهت تعیین سودمندی بالینی هستند.

برای تعیین سودمندی بالینی فارماکوژنتیک در مصرف مواد مخدر، مطالعه سیستماتیک مورد نیاز است. متاسفانه علیرغم اهداف امید بخش جدید و درمان های توصیف شده تعداد اندکی دارو به مرحله مصرف بالینی رسیده‌اند. عوامل چندی ممکن است سبب ساز باشند. هزینه بالای رساندن دارو به بازار فقدان مدل های پره کلینیکال و کلینیکال که نشان‌دهنده پیش‌بینی صحت کارائی بالینی در درمان اعتیاد باشد. نیاز به تداوم پرهیز که لازمه کارائی پی آمد بالینی است.

تولید داروهای مؤثر برای سوء مصرف مواد مخدر

به طور خلاصه علیرغم پیشرفت های درمانی دهه گذشته در تولید داروهای مؤثر برای سوء مصرف مواد مخدر، این امر چون یک مسئله اساسی بهداشت ‌روان باقی مانده است. پیشرفت ها از درک ما از مکانیسم نوروبیولوژیک اختلالات وابسته به انواع مواد مخدر فرصت های مهیجی برای کشف درمان‌های جدید فراهم کرده است. درمان های جدید معطوف به اختلالات وابسته به مواد مخدر شامل عملکرد شناختی، تعدیل استرس و شکل پذیری (پلاستیسیتی) سیناپتیک است. تلاش ها باید بر تعیین تفاوت های فردی بالینی مناسب که ممکن است در انتخاب درمان مورد استفاده قرار گیرد از جمله فارماکوژنتیک متمرکز شود.