لوگو

آسیب های جسمی مصرف حشیش

حشیش مخدری قوی با اعتیادآوری بالا می باشد و به سرعت ایجاد وابستگی روانی می کند، مصرف حشیش باعث بروز عوارض جبران ناپذیری در فرد مصرف کننده می شود. حشیش را با نام های مختلفی از جمله ماری جوانا، علف، گراس، وید، بنگ، پات، سیگاری نیز می شناسند.

مجله های پزشکی و علمی تعدادی گزارش را منتشر کرده اند که در پی اثبات این مطلب می باشند که مصرف حشیش به طور کامل ایمن نیست. البته، کاملاً ایمن نیست.

هیچ ماده مخدری کاملاً ایمن نیست. حتی  نمک معمولی می تواند در مقادیر زیاد کشنده باشد.  امکان یافتن موارد جداگانه‌ای که افرادی در نتیجه گوارش تقریباً هر ماده‌ای دچار آسیب‌دیدگی شده اند از جمله در اثر آب و غذا وجود دارد.

اثرات کوتاه مدت فیزیولوژیک حشیش نسبتاً نا چیز و کم اهمیت است.

نشانه های مصرف حشیش

یکی از متداول‌ترین اثرات سرخی چشم هاست. به نظر می‌رسد که این امر اهمیت بالینی واقعی نداشته باشد و بر خلاف تصور عمومی حشیش موجب اتساع مردمک ها نمی شود.

این ماده مخدر در ضمن موجب خشک شدن دهان، افزایش میزان ضربان و در موارد زیاد افزایش مختصر در فشار خون می‌شود. این اثرات پس از چند ساعت از بین می روند مگر اینکه دوباره مقداری مصرف شود. حشیش در فعالیت هورمونی یا در بیو شیمی خون تغییر مهمی به وجود نمی آورد. به نظر نمی‌رسد که بر کلیه ها یا کبد نیز تأثیری  بگذارند.

اثرات آن بر فعالیت الکتریکی مغز نیز به همین نسبت ناچیز است و در بعضی بررسی‌ها (فعالیت امواج مغزی به ندرت تغییری مشاهده شده است.

تغییرات در مغز عمدتاً به تغییرات شیمیایی مغز مربوط می‌شود، اما اهمیت این تغییرات نیز هنوز اثبات نشده است.

آیا حشیش یک ماده کشنده است؟

حشیش، در مقادیر کشنده اش یک ماده مخدر استثنائاً ایمن است. در این رابطه ایمنی یک ماده مخدر بر حسب تفاضل میان مقدار مؤثر و مقدار مرگبار محاسبه می شود.

مثلاً در مورد مواد مخدر باربیتورات این تفاضل نسبتاً کوچک است. در مورد حشیش عملاً هضم مقدار کافی ماده مخدر در حد مرگ آور ناممکن است.

برآورد می‌شود که مقدار مرگبار چهل هزار برابر مقدار مؤثر می باشد. حشیش یکی از مواد مخدر شناخته شده برای انسان است که کمترین سم را در خود دارد و دلیلی در دست نیست که تاکنون فردی در نتیجه مستقیم با مصرف مقدار بیش از حد حشیش فوت کرده باشد.

از لحاظ تأثیرات حاد و شدید حشیش اطلاعات قابل اطمینان بسیار اندک است. گفته می شود که کشیدن حشیش ممکن است به اختلالات برونشی و تنفسی در مصرف کنندگانی که مصرف شدید و طولانی مدت دارند منجر شود.

به همین ترتیب، نگرانی‌هایی وجود دارند که کشیدن دائمی حشیش ممکن است خطراتی هم چون بهداشتی همراه با توتون را داشته باشد اما تاکنون هیچ گونه مدرکی قطعی پیوند میان حشیش و سرطان ریه را نشان نداده است. در یک بررسی از کاستاریکا پیشنهاد شده است که حشیش کشانی که سیگارهم می کشند از منافذ هوایی سالم کمتری در شش ‌های خود برخوردارند تا افرادی که فقط سیگار می‌کشند(این نکته با اظهارات  افراد آسمی منطبق است که می‌گویند کشیدن حشیش آسم آنان را تشدید می‌کند) اما به دلیل دامنه محدود بررسی انجام شده در کاستاریکا باید با نتایج آن با احتیاط برخورد کرد، به ویژه آن که نویسندگانی پیشنهاد کرده اند که کشیدن سیگار می‌تواند حفاظت مختصری در برابر تأثیرات زیان بار دود توتون ایجاد نماید.

به دلیل آسیب دیدن ریه ها، متأسفانه لازم است اضافه کنیم که چندین حکومت، به ویژه حکومت مکزیک، شاهدانه را با علف کش های خیلی سمی سمپاشی می‌کنند.

این علف کشها رنگ و طعم ندارند و به چشم نمی‌آیند. در نتیجه، به دلیل مصرف حشیش سمپاشی شده چندین نفر به صدمات غیرقابل جبران در ریه هایشان مبتلا شده اند و این امر به علت مبارزه با حشیش است که با مجوز قانونی صورت می‌گیرد.