انواع الکل

الکل های نوع اول

الکل متیلیک (متانول) ساده ترین الکل نوع اول است. این الکل اولین بار در سال 1361 میلادی از چوب استخراج شد. به همین دلیل به آن، الکل چوب یا عرق چوب نیز گفته می شود. متانول محصول متابولیسم بی هوازی برخی از انواع باکتری هاست و همواره مقادیر کمی از آن در طبیعت وجود دارد.

الکل متیلیک خالص مایعی بی رنگ است که با شعله ای آبی رنگ می سوزد و برای بدن بسیار سمی و خطرناک است. این الکل پس از آن که جذب خون شد توسط آنزیم های کبدی به فرمالدهید و سپس اسید فورمیک تبدیل می شود.

این متابولیک های خطرناک می توانند حتی در مقادیر کم سبب تورم برگشت ناپذیر عصب بینایی و نهایتاً نابینایی شوند. نوشیدن متانول در مقادیر 12 تا 20 گرم می تواند حتی منجر به مرگ شود. از این رو است که متانول تنها کاربرد صنعتی دارد.

از آن برای تهیه فرمالدهید و به عنوان حلال سوخت، ضدیخ و … استفاده می شود. به علاوه متانول برای تقلیب اتانول نیز به کار می رود. این عمل به منظور غیرقابل شرب کردن اتانولی که برای مصارف صنعتی تولید می شود، انجام می پذیرد.

هنگام استفاده از الکل متیلیک می بایست الزاماً از ماسک و دستکش استفاده کرد، چون این الکل از طریق تنفس و پوست نیز می تواند جذب بدن شده و عواقب جبران ناپذیری به همراه داشته باشد. در صورت مسمومیت با متانول باید سریعاً الکل اتیلیک به صورت وریدی یا خوراکی برای بیمار تجویز شود و دیالیز انجام گیرد. پر مصرف ترین الکل، الکل اتیلیک (اتانول) است که همانند متانول جزء الکل های نوع اول محسوب می شود. اتانول علاوه بر مصارف گسترده صنعتی جزء اصلی مشروبات الکلی نیز هست.

الکل اتیلیک

از این رو هر زمان که نام (الکل) به تنهایی به کار می رود منظور الکل اتیلیک است. الکل اتیلیک به طور طبیعی محصول جانبی فرآیندهای تخمیری در طبیعت است، از این رو هر جا تخمیر صورت بگیرد اتانول نیز تولید خواهد شد.

از جمله در میوه های بسیار رسیده و ترشیده. به طور کلی تخمیر الکلی یا فرمانتاسیون فرآیندی است که طی آن قندها (کربوهیدرات ها) که به صورت گوناگون در طبیعت یافت می شوند از جمله در انواع میوه ها، خرما، برنج، گندم، سیب زمینی، ذرت و … به الکل اتیلیک تبدیل می شوند.

مخمرها که در واقع قارچ های میکروسکوپی هستند و در همه جای طبیعت یافت می شوند قادرند در شرایط مناسب و خاصی قندها را به الکل اتیلیک، گاز دی اکسید کربن و … تبدیل کنند.

الکل های نوع دوم

ایزوپروپانول ساده ترین الکل نوع دوم است. این الکل تنها به روش مصنوعی تولید می شود و در صورت مصرف داخلی توسط آنزیم الکل دهیدروژناز کبدی متابولیزه می شود و حاصل این اکسایش استون است. نوشیدن این الکل بسیار خطرناک است. گاه مصرف آن به صورت خوراکی توسط افراد وابسته به مصرف الکل (الکلیک) گزارش شده که منجر به مرگ آن ها گشته است.

ایزوپروپانول خالص مایعی بی رنگ است و امروزه از این الکل برای مصارف صنعتی و در پزشکی به عنوان محلول های ضدعفونی کننده پوست و … استفاده می شود.

الکل های نوع سوم

بوتانول در دسته الکل های نوع سوم قرار دارد. در صنایع گوناگون از آن به عنوان حلال، سوخت و برای تولید ترکیبات شیمیایی مختلف استفاده می شود. نوشیدن مقادیر کم آن موجب نابینایی، آسیب به مغز و سیستم گوارشی شده، در مقادیر زیاد می تواند منجر به صدمات شدید به سیستم اعصاب مرکزی و حتی مرگ می شود.